Het concept van Maggie's Center is afkomstig uit Groot-Brittannië. De oorsprong ligt bij landschapsontwerper Maggie Keswick Jencks. Tijdens de behandeling van haar borstkanker miste ze een plek waar ruimte was voor haar vragen, angst, verdriet en hoop. Haar wens was dat kankerpatiënten niet alleen fysiek maar ook mentaal beter verzorgd zouden worden, op een plek met een rustige, lichte en vooral mooie uitstraling. In Maggie’s Center speelt architectuur als ‘healing environment’ een belangrijke rol bij het genezingsproces.
Maggie's Center ligt in Groningen in een parkje aan een wetering die deel uitmaakt van de stadswal en hoofdgroenstructuur. Via de tuin bereik je de entree van het bijbehorende paviljoen, een gebouwtje van zo’n 600 m2. Aan de kant van het water opent het gebouw zich met grote, hoge glazen puien naar het landschap, waardoor binnen en buiten als het ware in elkaar overvloeien. De door Piet Oudolf ontworpen tuin zit vol ruimtelijke contrasten en sferen: extravert en intiem, open en besloten, donker en licht.
Het interieur van het gebouw is gemaakt van natuurlijke materialen, textuur en kleur zetten de toon met vloeren van kiezelstenen en hout. Licht gebeitste houten wanden met geïntegreerd meubilair versterken het huiselijk gevoel. De dubbelhoge keuken met een volledige glazen gevel, gericht op het water, vormt het hart van het gebouw. Op de insteekverdieping is de staf gesitueerd. Het gebouw bestaat uit een vloeiende reeks ruimtes, geheel zonder gangen.
De basis van Maggie’s Center is een flexibele modulaire en circulaire houten kolommenstructuur, ingevuld met houtskeletbouwwanden. Ruimtes kunnen worden gekoppeld en kunnen multifunctioneel worden gebruikt. Houten deurkrukken voelen prettig aan voor mensen wier handen niet tegen het koude staal meer kunnen. Prints op het glas zorgen voor meer privacy. Luiken regelen de mate van zonlichttoetreding. Translucente prints op de glazen puien geven naast een zee van licht extra privacy.
Maggie's Groningen heeft twee gezichten: grenzend aan het gesloten protonencentrum van het UMCG heeft het een meer gesloten gevel, opgebouwd uit circulaire en modulaire geprefabriceerde betonnen panelen met baksteenpatronen, in morsecode, een variant op Save Our Souls. In deze gevels bevinden zich puien met openslaande luiken waardoor je een glimp van de tuin opvangt. De achtergelegen ruimtes, waarin adviserende en begeleidende hulp wordt geboden, worden zo voorzien van natuurlijk daglicht én de nodige privacy.
De noordoostgevel bestaat met zijn verdiepingshoge pui van donkerbruin geanodiseerd aluminium volledig uit glas en opent zich naar de groene omgeving. De beleving van alle seizoenen is het uitgangspunt. Een stelsel van bamboe-terrassen met verspringende vlonders biedt uitzicht op het water. Pergola’s bieden beschutting tegen zon en fel daglicht, dat veel bezoekers niet kunnen verdragen. De overgang van binnen naar buiten wordt als het ware door het gebouw zelf al in gang gezet en verloopt daardoor heel natuurlijk.
